هنر دیدن بدیهیات (به زبون خودمونی)

نگرش صحیح به جهان

می‌گن اولین کاری که فیلسوف‌ها برای داشتن نگرش درست می‌کنن، برداشتن عینکیه که همه چی رو عادی نشون می‌ده. فیلسوف‌ها برای اینکه بتونن به همه چیز یه نگاه متفاوت بندازن، باید مثل بچه‌ها به دنیا نگاه کنن و همه چیز رو تازه بدونن. همیشه سوال‌هایی مثل «چرا برگ درخت سبزه؟»، «چرا آدما حرف می‌زنن؟»، «چی باعث تفاوت آدم‌ها شده؟» ذهنشون رو مشغول می‌کنه؛ سوال‌هایی که برای بقیه بدیهی و عادیه.

همین دیدگاه باعث می‌شه که فیلسوف‌ها به نتیجه‌ای برسن که بقیه نمی‌رسن، چون به موضوعات یه جور دیگه نگاه می‌کنن. برای تولید محتوا هم باید همین نگاه رو داشته باشیم. هر چی بتونیم به محصول، خدمات و محتوای خودمون از یه زاویه متفاوت نگاه کنیم، خلاقیت‌مون بیشتر می‌شه.

دیدگاه کودکانه: کلید خلاقیت در تولید محتوا

بچه‌ها به هر چیزی تو دنیا با دید پرسشگر و متعجب نگاه می‌کنن، چون اولین باره که اونو می‌بینن و هیچ چی براشون تکراری و عادی نیست. همین تازگی دنیاست که باعث می‌شه دائم سوال بپرسن. بچه‌ها هم مثل فیلسوف‌های کوچولو هستن که با نگرش خودشون می‌تونن خلاقیت منحصر به فردی داشته باشن. تولیدکننده‌های محتوا هم با دقت به رفتار بچه‌ها و پرورش ذهن خلاقشون، می‌تونن تو زمین بازی خودشون برگ برنده‌ای داشته باشن که اونا رو از بقیه متمایز کنه.

جهان، منبع ایده

با یه نگرش درست به عمق بدیهیات دنیا، می‌تونیم چیزایی رو ببینیم که بقیه نمی‌بینن؛ مثل دیدن نور به عنوان قاتل تاریکی، باد رو علت لرزش آب و خیلی چیزای دیگه. هر چیزی که تو دنیا هست، از دید آدم‌ها خیلی فراتر می‌ره و از هر منظری می‌شه اونو بررسی کرد. با فکر کردن دقیق به هر موضوعی، می‌شه اونو منبع بی‌نهایت الهام برای ایده‌های جدید و خلاقانه دونست. تنها چیزی که لازمه، دقت به بدیهیات دنیاست تا خلاقیت پرورش پیدا کنه.

بدیهیاتی به نام رفتار

دیدن بدیهیات فقط به جهان ختم نمی‌شه. عمیق شدن در رفتار آدم‌ها و دیدن رفتارهای بدیهی اون‌ها، خودش یه دنیا حرف برای گفتن داره و می‌تونیم میلیون‌ها نکته ازش استخراج کنیم. اگه رفتارهای روزمره آدم‌های اطرافمون برای‌مون عادی نباشه، به راحتی از کنارشون رد نمی‌شیم و به کوچک‌ترینشون توجه می‌کنیم، یه دنیای دیگه رو کشف می‌کنیم که عمقش به بی‌نهایت رفتارهای منحصر به فرد آدم‌ها وصله. از کوچک‌ترین رفتارها مثل چک کردن تلفن قبل از شروع صبح، لحن و تن صدای هر شخص در شرایط مختلف، سرعت پلک زدن آدم‌ها موقع حرف زدن تا رفتارهای مشخص‌تر مثل عادات غذا خوردن هر شخص، می‌شه منحصر به فرد بودنشون رو حس کرد. با ساختن چنین نگرشی به رفتار آدم‌ها می‌تونیم حتی عادت‌های مخاطب خودمون رو حدس بزنیم و با توجه به اونا عمل کنیم.

محتوایت را نکُش

اگه نسبت به محتواهای خودمون دیدی مثل بقیه داشته باشیم، دیر یا زود همه خلاقیت‌هایی که می‌تونیم خرج کنیم رو هدر می‌دیم. باید به محتوای خودمون مثل بچه‌ای نگاه کنیم که همه چیز براش جدیده. باید مثل فیلسوفی باشیم که تمام چراهای دنیا رو در اون مقوله جستجو می‌کنه و به هیچ‌چیز نگاهی عادی نداره. اگه بدیهیات داستان خودمون رو نبینیم، خلاقیتی رشد نمی‌کنه.

بعد از مدتی تمرین دیدن بدیهیات دنیا، خلاقیت می‌تونه بخشی از ناخودآگاه بشه که همیشه تو زندگی حضور پررنگی داره و تو همه جا ردپاش دیده می‌شه. تو زمینه‌ی تولید محتوا هم تنها چیزی که می‌تونه ناجی باشه، خلاقیته. خلاقیت نه معجونی داره و نه طلسمی، فقط باید درست دید و مهم‌تر از همه چیز رو دید. هنر دیدن بدیهیات جهان، آدم رو به خالق خلاق تبدیل می‌کنه.

کلام آخر: تولید محتوا با نگاه متفاوت

در نهایت، دیدگاه‌های فیلسوفانه و کودکانه می‌تونن در تولید محتوا به شما کمک کنن تا به دیدی نو و متفاوت دست پیدا کنید. با تمرکز بر بدیهیات دنیا و رفتارهای روزمره آدم‌ها، منبع بی‌پایانی از ایده‌ها و خلاقیت خواهید یافت که شما رو از بقیه متمایز می‌کنه. به یاد داشته باشید که خلاقیت در تولید محتوا، همون چیزیه که محتوای شما رو زنده و جذاب نگه می‌داره.